นับจากจุดที่ท่านอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล พากเพียรปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ตามแนวทางของท่านอาจารย์ โกเอ็นก้า ในขณะที่ยังเป็นฆราวาส 6 ปี กับการภาวนา 4,000 ชั่วโมง เป็นบทพิสูจน์ความมั่นคงในการมุ่งหน้าสู่การหลุดพ้น

จนวันที่ท่านได้รับกระแสจากพระอาจารย์สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) ได้มาสอนสั่งปฏิบัติเพ่งดูจิตผ่านกายที่มือ เพื่อให้เกิดการจุดธาตุไฟในกายมาประหารกิเลส เมื่อท่านได้ปฏิบัติตาม ก็เห็นผลอย่างน่าอัศจรรย์ เกิดความร้อนขึ้นที่ในจิตและกาย จนสามารถเผาชำระกิเลสได้อย่างรวดเร็ว ผลที่ประจักษ์คือ สามารถละกิเลสละเอียดที่ละได้ยาก เช่น ความโลภ ราคะ และความยึดมั่นถือมั่น ท่านได้หันมาปฏิบัติด้วยวิธีนี้ โดยมีสติสัมปชัญญะอย่างสมบูรณ์และวางจิตให้เป็นอุเบกขา

จนเมื่อปฏิบัติได้ถึง 6,000 ชั่วโมง ท่านอาจารย์ได้ดำริที่จะหันหลังให้กับโลกธุรกิจที่หรูหราฟุ้งเฟ้อ มุ่งมั่นอุทิศตนให้ทางธรรม และก่อตั้งโพธิธรรมญาณสถานขึ้นด้วยการใช้ทุนของตนเองซื้อที่ดินและสร้างธรรมสถาน รวมถึงออกแบบสถานธรรมด้วยตนเอง โดยเน้นให้นักภาวนาได้ใกล้ชิดธรรมชาติที่กลมกลืน สัปปายะ ท่านได้อาราธนาทางจิต ถือพระอาจารย์สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) เป็นพระอาจารย์ใหญ่แห่งสายวิชา

จากจุดเริ่มต้นในเดือนมกราคม 2554 จนถึงปัจจุบัน (2567) ท่านสอนธรรมขั้นต้นและขั้นสูงให้แก่ศิษย์ร่วมหนึ่งหมื่นคน และเขียนสอนธรรมไม่ต่ำกว่า 1,000 คำสอน และศิษย์เหล่านี้ได้กลายมาเป็นกองทัพธรรมแห่งกึ่งพุทธกาล ผู้มีปณิธานร่วมกับท่านในการฟื้นฟูและสืบสานพระพุทธศาสนาให้ดำรงอยู่ครบ 5,000 ปี และมุ่งมั่นทำความดีให้แก่ศาสนา สังคม ชาติ และโลก โดยยึดหลักความสมดุล ไม่ละทิ้งหน้าที่ทางโลก และอุทิศตนเพื่อความดีงาม