บุญมาก…บุญน้อย…

การทำบุญ คือ การให้ด้วยจิตเจตนาที่หมายอยากให้ผู้อื่นมีความสุข

“อิ่มเอิบในบุญ”

คำ ๆ นี้จะเกิดขึ้นได้เมื่อมีจิตเจตนาครบทั้ง 3 กาล
– มีจิตเลื่อมใสในบุญนั้น
– มีจิตยินดีในบุญนั้น
– หลังทำบุญแล้วเกิดความปลื้มใจ นึกถึงทีไรก็รู้สึกปลาบปลื้มปีติ

หากเจตนาครบ ก็จะทำให้อานิสงส์หรือมีผลบุญสูงมาก

ได้บุญมาก…ได้บุญน้อย

คำถาม : การโอนเงินทำบุญตามเพจที่โพสต์บอกบุญ เช่น ไถ่ชีวิตโคกระบือ ช่วยค่าอาหารสุนัข บุญที่จะเกิดขึ้นจะเท่ากับไปทำถึงที่เองหรือไม่ ?

คำตอบ : บุญที่จะได้ย่อมไม่เท่ากัน เพราะแม้มีเจตนาจะทำบุญให้ทาน แต่ความปีติอิ่มเอิบในบุญย่อมไม่เท่ากับการเข้าไปอยู่ร่วมขณะกำลังประกอบบุญ เช่น ไม่ได้ถวายด้วยตนเอง ไม่ได้ฟังคำอธิษฐาน ไม่ได้ฟังคำอำนวยพรด้วยตนเอง ความปลื้มใจเกิดน้อย โอกาสที่จะระลึกถึงบุญที่เคยทำด้วยความปลื้มปีติใจก็น้อยลงไปด้วยเช่นกัน

คำถาม : สังฆทานเวียน ได้บุญหรือไม่ ?
คำตอบ : ได้บุญ แต่ได้น้อย โดยเฉพาะถ้าเป็นเพียงแวะเวียนเข้ามา

จิตเจตนาในการประกอบบุญตั้งแต่จัดหาไทยทานให้ประณีตด้วยตัวเอง ทั้งในระหว่าง
ที่หา ในระหว่างที่จัด ไปจนกระทั่งในขณะจิตที่กำลังถวายสังฆทาน ความปีติจะเพิ่มพูนเพราะรู้ว่าต้องใช้ความพยายามความตั้งใจให้ออกมางดงามดังที่ตั้งใจไว้

ความรู้สึกปีตินี่แหละเป็นตัวกำหนดที่สำคัญมากว่า อานิสงส์ผลบุญนั้นจะมากหรือน้อยเพียงใด…

อย่างไรก็ตาม ขึ้นชื่อว่ามีเจตนาที่เป็นกุศล ย่อมเกิดผลเป็นบุญเช่นกัน

บุญเป็นเสบียงในการเดินทาง ทรัพย์ทางโลกต้องหมดในภพนี้ แต่อานิสงส์แห่งบุญติดตามส่งผลไปอีกตราบนานเท่านาน

อาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล
26.04.2025